ارسال در : پنجشنبه 07 فروردین ساعت 18:22
نویسنده : روزبه بهروزی
می‌خواهم راز بزرگی را بازگو کنم که توسط آن می‌توان حکومت‌ها و دنیا را به تسخیر گرفت.
امروز چهاردهمین روز قرنطینه خانگی در بحران کروناویروس و هفتمین روز از عید نوروز در سال 1399 است. من نه می‌خواهم و نه دوست دارم روی قالبی از تعاریف نوشته‌شده برای اصول و قوانین نویسندگی متمرکز باشم. پس آنچه را که ذهن و دستم اراده کند تایپ و به عبارتی می‌نویسم.
از خیلی وقت‌ها پیش دوست داشتم روی موضوعاتی که عمیقاً دوست دارم تمرکز کنم و آنها را به مردم بازگو کنم. اما اغلب مردم (حداقل دوروبری من) نه ظرفیت بازگو کردن این موضوعات رادارند و نه می‌توانستم در خیابان‌ها آن را جار بزنم. از طرفی مدتی است که با مستندهایی پیرامون نویسندگان آشنا شده‌ام نحوه نویسندگی و نشر خروجی آنها آب دهن را به راه انداخته است. همین امر باعث شد تا تشابه درونی بیشتری با نحوه ارضا شدن فکری و ذهنی پیدا کنم. برای همین تصمیم گرفتم در این فرصت به وجود آمده در دوران قرنطینگی استفاده کرده و فقط بنویسم. شاید یک روزی یک نفر در هرکجای این دنیا از آن خوشش بیاید.
من به این باور دارم که جهان هستی تحت‌الشعاع عوامل متعددی شکل‌گرفته است و یک کلید لازمه زندگی صحیح در جهان هست. اما واقعیت‌های تاریخی نشان می‌دهند که تأثیر ساختار فرهنگی یک تمدن (حکومت، کشور ، ایالات و ...) مهم‌ترین و اساسی‌ترین عامل خوشبختی و بدبختی ساکنین در جهان است.
به‌طور کلی ازنظر من «فرهنگ » مهم‌ترین و اساسی‌ترین عامل پیشرفت و پسرفت حکومت‌ها در جهان است. فرهنگ یک کتاب جامع تربیت انسان در کل عالم است. اما جالب این است که فرهنگ در جای‌جای این هستی وجود دارد و خرد جمعی مهم‌ترین مؤلفه در نوع وضعیت فرهنگ را ایفا می‌کند.
خرد جمعی اگر صحیح نباشد روی‌هم‌رفته موجب شیوع مؤلفه‌های منفی‌ای چون: ترس، احساس عدم امنیت، بی‌اعتمادی و ... در یک جامعه می‌شود. پس اگر بخواهیم همیشه موفق بود و در آرامش و آسایش زندگی کنیم باید فرهنگ را مانند کتاب آسمانی واحد در تمام دنیا اجرایی کنیم.
شکر خدا، در قرن حاضر زمین به دو قطب توسعه و توسعه یافتگی تقسیم‌شده و این نشان می‌دهد اکثر انسان‌ها دارای درک هستند. فرهنگ یک نوع ویروس است که می‌تواند با سرعت از خطه‌ای به خطه دیگر سرایت کند. ضرورت بازسازی‌های فرهنگ در وسیع جهانی از متداول شدن خرابی‌های ناشی از جنگ و بی‌خردی را از بین می‌برد.
فرهنگ راهنمایی و رانندگی نشان شخصیت و خرد انسانی
توجه به برخی مسائل می‌تواند به‌راحتی فرهنگ را تقویت و ریشه‌دار بکند. یکی از راه‌های افزایش خرد جمعی و بروز رسانی فرهنگ طرز رانندگی ما است که می‌تواند نظم جامعه را ساماندهی کند. من باور دارم که اگر فقط و فقط بتوانیم فرهنگ راهنمایی و رانندگی را نهادینه کنیم، مسئله به‌طوری خودکار حل‌شده و خرد جمعی دچار جهش بی‌نهایت خواهد شد.
ضرورت آموزش و رعایت خط‌کشی و رانندگی بین خطوط ، رعایت خط‌کشی عابر پیاده از سوی عابر، جلوگیری از توقف خودروها و ایستادن مسافر در تقاطع و چهارراه‌ها، جلوگیری از توقف وسایل نقلیه در ایستگاه‌های اتوبوس، تجدیدنظر در صدور گواهینامه رانندگی و امثال این‌ها باعث برآیند هوش جمعی است و همکاری افراد با یکدیگر فرهنگ را رقم میزند.
هرچند در نگاه اول می‌توان گفت خرد ماه‌عسل تکامل شخصیتی هر فرد از روی تجربه سازی مبتنی بر کار فردی یا نتیجه یک سلیقه جمعی است، اما نقش دولت‌ها، حکومت‌ها و نهادهای تصمیم گیر و تصمیم ساز در تعیین این خط‌مشی‌ها بسیار پررنگ است. فرهنگ راهنمایی و رانندگی از مهم‌ترین اولویت‌ها در فرهنگ خرد جمعی است و وضعیت ساختارهای نهادهای حکومتی در دنیا مشخص‌کننده رویکرد فرهنگی در آن نقطه از زمین را دارد.
پس هر فرد با درک خود نسبت به محیط اطراف خود و جهان هستی باعث ایجاد اساس خرد جمعی خوب یا بد می‌شود. بیایید گوسفندهایی وابسته به خرد بد دیگران نباشیم. چیزی که به‌وفور و به شکل‌های مختلف من در میان مردم جهان می‌بینم نشان از پیروزی حماقت جمعی بر خرد جمعی است.
تدبیر من از آنچه در تاریخ می‌خوانم و در دنیای کنونی شاهد هستم نشان می‌دهد کشورها هم بعضاً رفتارهایی شبیه تک‌تک ما انسان‌ها دارند و این تحلیل نشان می‌دهد دنیای آینده با این وضعیت جایی برای آسایش و آرامش نخواهد بود. دنیایی که یک بازی است و همه ما فقط برای درک محبت ، کمک، مهربانی و عشق به یکدیگر در آن بازی می‌کنیم.
لینک کوتاه :
http://rouzbeh-ecommerce.ir/fa/news/24
The Lost Circle of Loyalty to Governments